مجتمع آموزشی حضرت مجتبی(ع) سال 1396 را درحالی آغاز کرد که یکی از بهترین یاران و حامیان سال‌های متمادی فعالیت خود را از دست داد. حاج رضا زمانی عضو موسس و فعال و پشتیبان جدی این مجموعه در ایام تعطیلات نوروز و ششمین روز از بهار بدرود حیات گفت و چهره در نقاب خاک کشید. آن مرحوم فرزند حاج ابوتراب زمانی بود که درست در ششمین روز از بهار سال 1319 شمسی در خانواده‌ای متدین و درست اعتقاد چشم به جهان گشود. حاج ابوتراب یکی از بازاریان خوشنام و معتبر و مورد اعتماد و وثوق مردم یزد بود. هرکس جنس مرغوب و کالای بی‌عیب و نقص می‌خواست سراغ مغازه او را می‌گرفت اگر احیاناً کالایی در مغازه حاج ابوتراب نقص و کاستی داشت هرگز به خریدار عرضه نمی‌شد. در این خانواده فرزندانی شایسته نشو و نما یافتند که ازجمله آنان آقا رضای زمانی بود. حاج آقا رضا تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در یزد طی کرد و فی‌الجمله به سال 1344 وارد دانشکده علوم‌تربیتی دانشگاه اصفهان شد و رشته روان‌شناسی را تا مقطع لیسانس ادامه داد و در سال 1350 فارغ‌التحصیل شد. مرحوم زمانی در آموزش‌وپرورش منشأ خدمات مؤثری بود. مدتی رئیس دبیرستان رازی یزد بود. چندی رئیس آموزش‌وپرورش مهریز شد. سپس به‌عنوان کارشناس تربیت معلم منصوب شد و سال‌ها در این سمت خدمت کرد. مدت کوتاهی سمت ریاست تربیت معلم شهید پاک‌نژاد را عهده‌دار شد و سال‌های متمادی مدرس تربیت معلم بود و دانشجویان بسیاری از محضرش بهره‌ها بردند و کسب فیض کردند و بعدها به‌عنوان دبیر و معلم در اقصی نقاط کشور خدمت آموزش‌وپرورش را برگزیدند. آن فقید سعید در سمت مشاور و مدرس روان‌شناسی سال‌های پایانی خدمت را به سرانجام رساند. در سال 1371 با تأسیس مجتمع تولیدی فرهنگیان و مجتمع آموزشی حضرت مجتبی(ع) خدمت در این مجموعه را مناسب دانست. وی از بنیانگذاران این شرکت تعاونی بود و در شرایطی که این تعاونی معلوم نبود که چه آینده و چه سرنوشتی دارد همراه با چند نفر انگشت‌شمار سعی و اهتمام خویش را به کار گرفت تا با پذیره‌نویسی از فرهنگیان و همکاران شاغل و بازنشسته این تعاونی را چون درختی پر ثمر به برگ و بار نشاند. فعالیت‌های شبانه‌روزی و بی‌وقفه آن شادروان در محورهای آموزشی، اقتصادی و ساختمان‌سازی در یک دوره بیست‌وچند ساله با صداقت و امانت‌داری و درستکاری این شرکت را در جایگاه یک تعاونی مطرح و نمونه در سطح استان و کشور قرار داد. مرحوم حاج رضا زمانی شخصیتی متین، فعال، سخت‌کوش، خوشنام، خوش‌مشرب و صاحب نظر بود. در امور کشاورزی فعالیت چشمگیر و مؤثر داشت. در امور آموزشی مجتمع حضرت مجتبی(ع) به‌عنوان عضو هیات مدیره و منشی جلسات حتی در آخرین جلسه مورخ 24 اسفند ماه 95 حضوری فعال داشت و علیرغم بیماری جسمانی که مدتی بود آن مرحوم را رنج می‌داد جلسات هیات مدیره را هرگز ترک نکرد. همیشه به مدیران مدارس مسایل مختلف تربیتی و آموزشی را با دیدگاهی مدبرانه و در کمال دلسوزی تذکر می‌داد و پیوسته از مدیران می‌خواست در رشد و پرورش دانش‌آموزان به‌نحوی عمل کنند که آنان خلاق و آزاداندیش و مبتکر و شجاع و آزاده تربیت شوند. خوش خلقی و شوخ طبعی از دیگر ویژگی‌های آن مرحوم بود که در جلسات همکاران از خود بروز می‌داد. آن بزرگوار فرزندان شایسته‌ای در دامن پر مهر خویش تربیت کرد که با تحصیلات عالیه در رشته‌های علمی مختلف امروز منشأ خدمات ارزشمند علمی در کشور هستند. در امور خیر و یاری رساندن به نیازمندان و کمک و مساعدت به محرومان همواره پیش‌قدم بود. اهل مسجد بود و فرایض را عمدتاً در مسجد به‌جا می‌آورد مصداق «عاش سعیداً و مات سعیداً» بود. خدایش رحمت کند و در جوار موالیانش مقرر فرماید. مجتمع آموزشی حضرت مجتبی(ع) فقدان آن مرحوم را به خانواده محترمش به‌ویژه همسر گرامی و فرزندان ارجمندش تسلیت می‌گوید و از درگاه خداوند متعال برای آن فقید سعید علودرجات و برای کلیه بستگان و بازماندگان صبر و شکیبایی و سلامتی تمنا می‌کند.
- نویسنده : یزد فردا
- منبع خبر : خبرگزاری فردا
چهارشنبه 18,دسامبر,2024